Wat u moet weten!

Grensoverschrijdende zorg: patiëntenrechten

Het recht op gezondheidszorg binnen de hele Europese Unie (EU) moet gepaard gaan met kwaliteits- en veiligheidsgaranties. Om met kennis van zaken een keuze te kunnen maken moeten patiënten toegang hebben tot alle gewenste informatie over de voorwaarden waaronder gezondheidszorg hen in een andere lidstaat van de EU zal worden verleend en waaronder de ontvangen zorg in hun thuisland zal worden terugbetaald.

BESLUIT

Richtlijn 2011/24/EU van het Europees Parlement en de Raad van de Europese Unie van 9 maart 2011 betreffende de toepassing van de rechten van patiënten bij grensoverschrijdende gezondheidszorg.

SAMENVATTING

Deze richtlijn voorziet in een algemeen kader:

1 ter verduidelijking van de patiëntenrechten op het gebied van toegang tot grensoverschrijdende gezondheidszorg * en de terugbetaling daarvan;

2 ter waarborging van de kwaliteit en de veiligheid van de gezondheidszorg die hen in een andere lidstaat van de EU wordt verleend;

3 ter bevordering van samenwerking tussen de lidstaten op het gebied van gezondheidszorg.

Deze richtlijn is niet van toepassing op:

diensten van langdurige zorg en/of publieke vaccinatieprogramma’s.

Verantwoordelijkheden van de lidstaten

Ieder lidstaat moet een of meerdere nationale contactpunten voor grensoverschrijdende gezondheidszorg aanwijzen. Die contactpunten plegen overleg met patiëntenverenigingen, zorgaanbieders en zorgverzekeraars. Zij hebben tot taak patiënten voor te lichten over hun rechten wanneer deze besluiten een beroep te doen op grensoverschrijdende gezondheidszorg, alsook hen de contactgegevens van andere contactpunten in de andere lidstaten te verstrekken. De lidstaat waar de behandeling plaatsvindt * organiseert en verstrekt de gezondheidszorg. Hij ziet erop toe dat de kwaliteits- en veiligheidsnormen tijdens de zorgverstrekking worden nageleefd, met name door de invoer van controlemechanismen. Hij waarborgt tevens de bescherming van de persoonsgegevens en de gelijke behandeling van patiënten die geen onderdaan zijn van de lidstaat. Het nationale contactpunt van de lidstaat, waar de behandeling plaatsvindt, verstrekt de patiënten de nodige informatie. Na de zorgverstrekking neemt de lidstaat van aansluiting * de terugbetaling aan de verzekerde persoon ten laste, op voorwaarde dat zijn nationale wetgeving voorziet in de terugbetaling van de ondergane behandeling.

Regeling voor de terugbetaling van grensoverschrijdende gezondheidszorg

De lidstaat van aansluiting moet ervoor zorgen dat de kosten van verzekerde personen voor grensoverschrijdende gezondheidszorg worden terugbetaald, op voorwaarde dat de betrokkenen recht hebben op dergelijke zorg. Het te vergoeden bedrag komt overeen met het bedrag dat zou zijn terugbetaald door de verplichte sociale zekerheid indien de zorg op zijn grondgebied was toegediend. Dit bedrag is niet hoger dan de werkelijke kostprijs van de zorg. De lidstaat van aansluiting kan ook andere kosten die met de gekregen gezondheidszorg verband houden terugbetalen, met name reis- en verblijfskosten. Een verzekerde kan ook de kosten voor verstrekte zorg in het kader van telegeneeskunde terugbetaald krijgen. Voor de vergoeding van bepaalde soorten gezondheidszorg * mag de lidstaat van aansluiting evenwel een systeem van voorafgaande toestemming * hanteren om het risico te vermijden dat de planning en/of financiering van zijn zorgstelsel wordt gedestabiliseerd. Hij dient deze toestemming systematisch te geven indien de patiënt recht heeft op de betrokken gezondheidszorg en indien deze gezondheidszorg op zijn grondgebied niet binnen een medisch aanvaardbare termijn kan worden verstrekt. Hij kan in bepaalde specifieke gevallen evenwel weigeren toestemming te verlenen * . Indien een patiënt om voorafgaande toestemming vraagt en aan alle voorwaarden is voldaan, dient de voorafgaande toestemming te worden verleend uit hoofde van de verordening betreffende de coördinatie van de socialezekerheidsstelsels, tenzij de patiënt vraagt zijn verzoek te behandelen op basis van deze richtlijn.

De administratieve procedures voor gezondheidszorg moeten noodzakelijk en evenredig zijn. Zij worden op een transparante wijze en binnen de vastgelegde termijnen ingesteld op basis van objectieve, niet-discriminerende criteria. Wanneer de lidstaten een verzoek voor grensoverschrijdende gezondheidszorg administratief afhandelen, dienen zij vooral rekening te houden met de specifieke gezondheidstoestand van de patiënt, de urgentie en de individuele omstandigheden.

Samenwerking op het gebied van gezondheidszorg

De lidstaten werken samen om de tenuitvoerlegging van de richtlijn te vergemakkelijken. Zij steunen in het bijzonder de oprichting van Europese referentienetwerken * van zorgaanbieders. Deze moeten bijdragen tot de mobiliteit van expertise in Europa en een vlottere toegang tot zeer gespecialiseerde gezondheidszorg door de concentratie en opsplitsing van de beschikbare middelen en expertise. De lidstaten erkennen de geldigheid van medische voorschriften uit andere lidstaten indien het geneesmiddelen betreft die op hun grondgebied zijn toegelaten. Er dienen maatregelen te worden getroffen om de wederzijdse erkenning en de authenticiteitscontrole van voorschriften door gezondheidswerkers te bevorderen. De lidstaten worden ook aangemoedigd samen te werken op het gebied van zeldzame ziekten door de ontwikkeling van diagnose- en behandelingscapaciteit. Orphanet en de Europese netwerken kunnen daartoe worden gebruikt.

Grensoverschrijdende gezondheidszorg is ook mogelijk via onlinesystemen of e-Gezondheidszorg. Deze richtlijn voorziet in de oprichting van een netwerk van nationale autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor e-Gezondheidszorg, om de continuïteit van de gezondheidszorg te verbeteren en de toegang tot kwaliteitszorg te garanderen. Tot slot zal ook een netwerk worden opgericht van autoriteiten en instanties die verantwoordelijk zijn voor de evaluatie van gezondheidstechnologieën, zodat deze beter kunnen samenwerken.

 Context

Deze richtlijn ligt in het verlengde van de rechtspraak van het Hof van Justitie, dat patiënten in zijn arrest van 28 april 1998 in de zaak Kohll en Decker het recht heeft toegekend een vergoeding te krijgen voor medische behandelingen die zij hebben ondergaan in een andere lidstaat dan die waarvan zij afkomstig zijn. Deze rechtspraak doet geen afbreuk aan de beginselen van de verordening betreffende de coördinatie van de socialezekerheidsstelsels, met name het beginsel van de gelijkheid tussen patiënten die onderdaan zijn van een lidstaat en degene die geen onderdaan zijn van die lidstaat en dat van de Europese ziekteverzekeringskaart (EHIC).

Opvragen Kopie Medisch Dossier

Indien u een kopie van uw medisch dossier wilt aanvragen kunt u onderstaande voorbeeldbrief gebruiken.

Opvragen Kopie Van Medisch Dossier